Dag 6: Pismo Beach / Malibu Beach

Al vroeg lieten we het mooie strand en de saaie camping achter voor de volgende met de veelbelovende naam ‘Malibu Beach’. Malibu is ons allemaal bekend, bijvoorbeeld van 90210. Ik ben benieuwd of de gemiddelde strandbezoeker net zo leuk om naar te kijken is als de personages in de serie. Want de meeste amerikanen zou ik voor geen goud in zwemkleding zien. Alle vooroordelen tot daar aan toe, maar amerikanen zijn écht dik. Niet iedereen natuurlijk, maar een – te – groot deel zou best mogen sonja-bakkeren.

We rijden vlak langs de kust, tientallen meters boven het water. Zover als je kan kijken is er hemelsblauwe zee, die bij de horizon overgaat in lucht die even blauw is, alleen een tint lichter. De zee wordt omzoomd door prachtige stranden met groene bomen en planten eromheen. De meeste stranden zijn verlaten. En dan ga je naar Amerika, torenflats en mcdonalds verwachtend. De natuur is ongelofelijk mooi, groot en lijkt af en toe zelfs ongerept.

In de lucht, die enorm groot lijkt te zijn, vliegt af en toe een roofvogel die we niet herkennen. Die duikt zo nu en dan loodrecht het water in, om even later weer boven te komen met een vis in zijn bek. Wat is het hier verschrikkelijk mooi.

’s Middags eten we op een van de vele stopplaatsen aan de kant van de weg.  Dat stelt niet veel voor, een onverharde parkeerplaats waar hooguit zes auto’s op kunnen. Of drie van die enorme RV’s. We klappen een tafeltje en stoelen uit, dekken de tafel met ons mona-tafelkleed en eten de enorme doos aardbeien leeg,met de zon op onze rug. Wauw.

We stoppen nog een keer om te kijken naar een kolonie zeeolifanten, die lui aan de waterkant liggen. Ze bewegen zich af en toe, heel sloom over elkaar heen zonder duidelijk doel. Hier en daar ligt een zeehond, en er lopen eekhoorns  tussen de mensen door.

Na een redelijk aantal uur komen we aan bij de camping. Erg luxe is het niet, maar het uitzicht maakt heel veel goed. We staan in een heel rijtje Nederlanders, met allemaal vergelijkbare campers. Het strand is vlakbij, hoewel het aan de overkant van een hele drukke weg ligt, een snelweg voor Nederlandse begrippen. Voor voetgangers zijn er geen stoplichten dus hoe ze verwachten dat mensen veilig aan de overkant van de weg komen, is een raadsel.

Mama en willemijn hebben dolfijnen gezien in de zee, maar vanaf de hoogte waarop onze RV geparkeerd staat, zijn ze jammergenoeg niet te zien. Voor de verandering besluiten we – nouja, mama eigenlijk – om zelf eens te koken op ons kleine fornuisje, dat je zelf aan moet steken.