Dag 14: Williams / Grand Canyon

De wekker gaat weer lekker vroeg vandaag, want we gaan vliegen! Nouja, onze piloot gaat vliegen natuurlijk, maar wij zitten erbij, in een echte helicopter. En alsof dat nog niet vet genoeg is, gaan we ook nog over de Grand Canyon vliegen, waar het tientallen kilometers diep is. Sommige mensen waren daarover een beetje zenuwachtig, maar ik helemaal niet. Gelukkig heb ik nog nooit last gehad van hoogtevrees, hoewel nu best eens de eerste keer zou kunnen zijn.

Als we dichterbij de plek komen waar we moeten zijn, kunnen we de helicopters al horen. Wat een lawaai! Iets verder kunnen we ze ook zien. Eigenlijk zijn het maar hele kleine dingen. Samen met de piloot kunnen er zeven mensen in, zes passagiers dus.

Een hele lange rij helicopters staat klaar om op te stijgen, als we zoeken naar onze vliegmaatschappij. Die heet, volgens miij nogal ontoepasselijk, papillon. Maargoed, het vliegt ook, en hoeveel amerikanen spreken er nou frans?

Het duurt even voor we papillon vinden, het zit niet samen met andere vliegmaaatschappijen op het grote vliegveld, maareen eindje verderop. We parkeren onze bak en lopen naar binnen. Daar melden we ons aan – onze naam was verkeerd gespeld, en het kost een paar keer proberen voordat willemijns naam goed geschreven is – en worden we gewogen.

Dan moeten we een veiligheidsvideo bekijken. Om te bewijzen dat we die gezien hebben, krijgen we een sticker. Maar, zoals onze begeleidster vrolijk opmerkt, als je tijdens de video gewoon doorslaapt krijg je ook een sticker. En veel nieuws is het niet meer, alles werkt bijna precies hetzelfde als in het vliegtuig.

Iedereen mooi gestickerd, lopen we naar de ‘vertrekhal’. Daar wordt iedereen één voor één omgeroepen, wat nog best hilarisch is. De meeste mensen komen niet uit Amerika en hebben dus Franse, Nederlandse, Italiaanse of andere moeilijke namen. De omroepster struikelt en struikelt, tot iemand zijn of haar naam meent te herkennen. Gelukkig zijn ‘frank’ en ‘christine’ namen die amerikanen kennen, omdat onze achternaam echt een gruwel is hier.

Na een geweldige foto bij de helicopter, stappen we in. De plaatsen zijn bepaald door ons gewicht, we mogen dus absoluut niet ruilen. En daarom zit willemijn tussen papa en mama ingeklemt. We delen onze heli met twee fransen – gelukkig niet met twee ontzettend dikke mensen, die het neerstortingsgevaar nogal zouden vergroten en ook per persoon een stoel of twee in zouden nemen – dus is de stem van de gids in de enorme koptelefoons eerst frans.

Van bovenaf kan je nog beter zien hoe immens groot de Canyon is, maar omdat het zo groot is, kan je het haast niet bevatten. De rivier die je diep beneden ziet stromen is werkelijk kilometers breed, maar dat ie breder is dan een paar meter is niet voor te stellen, zo klein lijkt hij van bovenaf.

Het vliegen zelf is helemaal niet eng, we vliegen heel langzaam en van thermiek voel je zo goed als niks. Je zit stevig ingesnoerd en voor je vliegt de vorige helicopter, die exact dezelfde koers volgt, zij het op een andere hoogte. Het is zelfs niet spannend, en maar matig indrukwekkend. Toen ik en de helicopter op de grond stonden maakte het op mij meer indruk.

Op de terugweg door Williams bleek er een soort van oude-auto-fair te zijn. Allerlei prachtig opgepoetste amerikaanse oldtimers staan uitgestald naast de weg, in de meest gekke kleuren en soorten. We rijden er stapvoets langs en zijn niet de enige, het hele dorp is uitgelopen.

We zijn al vroeg terug op de camping, want het vliegen nam niet zoveel tijd in beslag. We hebben nog tijd om lekker te zwemmen, de camper op te ruimen en de was te doen – want dat was wel nodig – en om ’s avonds, als een verlaat verjaardagskado, marshmallows te roosteren boven een kampvuur. Het maken van s’mores – zie dag 12 – lukt niet heel erg, maar de chocola en marshmallows zijn apart ook héél lekker. Ik doe een poging om me niet helemaal misselijk te eten, die nog aardig lukt, en de overige marshmallows, het hout en de aanmaakblokjes bewaren we voor een volgende keer, want ook die pakken waren natuurlijk van amerikaanse proporties.