Dag 16: Glendale

We ontbeten nog in Waweap, met het geweldige uitzicht voor de laatste keer en vertrokken naar de volgende camping. Die lag in Utah, wat inhoud dat we de klok weer moesten verzetten: het is daar een uur later. De camping lag vlakbij Bryce Canyon en Zion, de volgende twee parken die we gaan bekijken.

Het eerste deel van de reis ging over nogal troosteloos land. Ok, er was hier en daar een boom en wat struiken, maar het was er droog en warm. Meestal waren we de enigen op de weg, die vooral eindeloos recht vooruit liep.Gelukkig duurde dat niet zo heel lang, en kwamen we al gauw in een beboster deel, wat wel wat weg had van de ardennen, want vrijwel alle bomen hier zijn naaldbomen.

Nog in het droge stuk van de reis stopten we bij een tankstation, wat aan een golfbaan lag. Zo raar, tussen de droge oranje grond en de prikkelige planten die daarbij horen opeens een enorm grasveld, knalgroen. Ook stond er een fontein, waarvan het water een stuk blauwer was dan het hoorde te zijn. Amerikanen vinden dat blijkbaar mooi – een gezinnetje was zeker een half uur, waarschijnlijk langer bezig om alle vier kinderen er op de foto te zetten – maar naar onze mening was het nogal chemisch en vies.

Het was pas twee uur – eigenlijk één uur dus – toen we aankwamen op de camping. De mensen waren heel hartelijk en wilden alles weten, alleen was dat niet het personeel van de camping maar de gasten daar. Het personeel was nogal stuurs,maar wij hadden het zwembad al gezien en trokken ons er niet zoveel van aan.

Dat zwembad was niet erg groot, evenals de camping, maar er zat schoon water in en dat is waar het idee ‘zwembad’ om draait. De camping zelf was klein en rustig, met opvallend veel mensen met motoren.

We hebben ’s avonds nog even gebruik  gemaakt van de wifi, maar die was zo traag dat ik op een gegeven moment maar opgehouden ben met het uploaden van foto’s – na een half uur was de pagina geladen, en kon ik nog een half uur wachten op de volgende. Als hij het al deed. De vrouw naast mij – want alleen in de laundry room was er stroom en verbinding – had dezelfde problemen, maar dat zorgde wel voor een gezellig gesprek.

’s Avonds hebben we met het hout dat nog over was nog een vuurtje gestookt en daar de overige marshmallows boven geroosterd. Het begon behoorlijk af te koelen, dus hebben we maar een joggingbroek aangetrokken in bed en de shirts met lange mouwen verdeeld. Diep onder de dekens zijn we ondanks de onverwachte kou toch wel in slaap gevallen.